طراحی الگوی کارآفرینی اجتماعی با رویکرد مدل‌سازی ساختاری تفسیری

1. اخلی، م.، دیده‌خانی، ح.، شریف‌زاده، م. ش.، حسینی، س. م. ر. 1397. الگوی مفهومی تشخیص فرصت کارآفرینان نوپای فناور دانشگاهی کشاورزی. پژوهش مدیریت آموزش کشاورزی؛ ۱۰(۴۵): ۱۳۹-۱۵۷.
2. احسانی، م.، کوزه­چیان، هـ.، هنری، ح.، مندعلی­زاده، ز. 1396. شناسایی ابعاد کارآفرینی اجتماعی در ورزش. نشریه مدیریت ورزشی، 9 (4): 599-616.
3. آذر، ع.، تیزرو، ع.، مقبل باعرض، ع.، نواری رستمی، ع. ا. 1389. طراحی مدل چابکی زنجیره تأمین؛ رویکرد مدل سازی تفسیری-ساختاری. پژوهش‌های مدیریت در ایران، ۱۴ (۴): ۱-۲۵.
4. شریفی، م. و پیش‌بین، س.ا. 1394. پیشبرد توسعه روستایی از طریق کارآفرینی اجتماعی: آموزه‌های بانک گرامین. نشریه کارآفرینی در کشاورزی، 2 (3): 105-77.
5. صالحی صدقیانی، ج. 1389. بررسی کارآفرینی اجتماعی با رویکرد مشخصه­های رفتاری. توسعه کارآفرینی، 2 (7): 67-94.
6. عبدالله­زاده.، غ. و شریف­زاده، م.س. 1393. تلفیق پایداری در فرآیند کارآفرینی: تبیین مفهوم، ضرورت و ملزومات کارآفرینی پایدارگرا و کسب‌وکار سبز. کارآفرینی در کشاورزی، 1 (3): 39-63.
7. عمرانی، ز.، حقیقی کفاش، م.، مظلومی، ن. 1389. اولویت­بندی عوامل اثرگذار بر کارآفرینی اجتماعی در ایران از دیدگاه فعالان اجتماعی، توسعه کارآفرینی، 2 (8): 11-36.
8. مالکی، ر.، ییلاق چغاخور، ح.، احمدوند، م. 1394. بررسی ویژگی­های کارآفرینی اجتماعی در سازمان‌های دولتی (مورد مطالعه: ادارة کل امور عشایر استان کهگیلویه و بویراحمد). فصلنامه برنامه­ریزی رفاه و توسعه اجتماعی، 7 (25): 41-62.
9. مرادی پردنجانی، ح.، صادقی ده­چشمه، س. و بیاتی، ی. 1394. تأثیر هوش اجتماعی بر کارآفرینی اجتماعی (مطالعه موردی: مدیران بسیج استان چهارمحال و بختیاری). مطالعات راهبردی بسیج، 18 (69): 152-131.
10. میرک­زاده، ع. و بهرامی، م. 1390. لزوم توجه به کارآفرینی اجتماعی بعنوان بستر پایداری در اجتماعات روستایی. مجله کار و جامعه، 134: 38-47.

11. نادعلی­پور پلکی، ح.، کریمی، ف. و نادی، م. 1398. تبیین شرایط زمینه‌ای در راستای توسعه کارآفرینی اجتماعی در دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی ایران، فصلنامه رهبری و مدیریت آموزشی، 13 (2): 267284.

1. نادعلی­پور پلکی، ح.، کریمی، ف. و نادی، م. 1398. کارآفرینی اجتماعی در آموزش عالی: یک مطالعه داده بنیاد. نوآوری و ارزش‌آفرینی، 9 (15): 92-75.

13. وصال، م، جلوداری، ا. و وصال، ح. 1393. بررسی رابطه‌ی عوامل اکتسابی کارآفرینی با کارآفرینی سازمانی (مطالعه موردی: سازمان تأمین اجتماعی استان فارس). تحقیقات بازاریابی نوین، 4 (3):172-145.

1. Abu-Saifan, S. (2012). Social entrepreneurship: definition and boundaries. Technology innovation management review, 2(2): 22-27.‏
2. Ashoka. 2015. 2015’s most valuable organization: A changemaker company. Retrieved April 10, 2014, from http://www.forbes.com/sites/ashoka/2015/09/17/2015s-most-valuable-organization-thechangemaker-company.
3. Baron, D.P. 2007. Corporate Social Responsibility and Social Entrepreneurship. Journal of Economics & Management Strategy, 3: 683-717.
4. Bikse, V., Rivza, B., and Riemere, I. (2015). The social entrepreneur as a promoter of social advancement. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 185, 469-478.‏
5. Bornstein, D. 2007. How to change the world: Social entrepreneurs and the power of new ideas. Oxford University Press.‏ 358 pp.
6. Davis, S.M. 2002. Social entrepreneurship: Towards an entrepreneurial culture for social and economic development. International Board Selection Committee, Ashoka: Innovators for the Public, Prepared by request for the Youth Employment Summit, September 7(11): 201-221
7. Dees, J.G. 1998. Enterprising nonprofits. Harvard Business Review, 76: 55-67.
8. Faisal, M., Banwet, D.K. and Shankar, R. 2006. Supply chain risk mitigation: modelling the enablers. Business Process Management, 12(4): 535-552.
9. Grayson, D., McLaren, M., and Spitzeck, H. (2011). Social Intrapreneurs: An Extra Force for Sustainability Innovation. Doughty Centre Occasional Paper.‏
10. Kannampuzha, M., and Hockerts, K. 2019. Organizational Social Entrepreneurship: Scale Development and Validation. Social Enterprise Journal, 15(3): 290-319.
11. Kirby, D. 2011. The case for (social) entrepreneurship education in Egyptian universities. Education Training, 53 (5): 403-415.
12. Lavis, J.N., Davies, H.T., Gruen, R.L., Walshe, K., and Farquhar, C.M. 2006. Working within and beyond the Cochrane Collaboration to make systematic reviews more useful to healthcare managers and policy makers. Healthcare Policy, 1(2): 21-33.‏
13. Mair, J., and Marti, I. 2006. Social entrepreneurship research: A source of explanation, prediction, and delight. Journal of World Business, 41(1): 36-44.‏
14. Martin, R.L. and Osberg, S. 2007. Social entrepreneurship: The case for definition. Stanford Social Innovation Review. 5 (2): 28-39.
15. Martin, R.L., Osberg, S. (2007). Social Entrepreneurship: The Case for Definition. Social Innovation Review: Stanford Jr. University.
16. Praszkier, R., & Nowak, A. 2012. Social entrepreneurship: Theory and practice (p. 250). Cambridge: Cambridge University Press.
17. Prensky, D. 2005. Social Entrepreneurship. Available at SSRN 983195. 18 p.‏
18. Seelos, C., Ganly, K., and Mair, J. 2006. Social entrepreneurs directly contribute to global development goals. In Social entrepreneurship (pp. 235-275). Palgrave Macmillan, London.‏
19. Sheldon, P.J., and Daniele, R. (2017). Social Entrepreneurship and Tourism. Cham: Springer International Publishing, Available through: LUSEM Library website https://www. lusem. lu. se/library [Accessed 07 January 2020].‏
20. Volkmann, C., Tokarski, K., and Ernst, K. 2012. Social entrepreneurship and social business: An introduction and discussion with case studies. Wiesbaden: Springer. 279pp.
21. Warfield, J.W. 1974. Developing interconnected matrices in structural modelling, IEEE transcript on systems. Men and Cybernetics, 4(1): 51-81.
22. Zhang, D.D., and Swanson, L.A. (2014). Linking social entrepreneurship and sustainability. Journal of Social Entrepreneurship, 5(2): 175-191.‏