آمار
| تعداد نشریات | 13 |
| تعداد شماره‌ها | 626 |
| تعداد مقالات | 6,517 |
| تعداد مشاهده مقاله | 8,746,473 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 8,317,295 |
تاثیر دوره غرقابی و نوع تغذیه نیتروژنی بر صفات کمی و کیفی سویا (Glycine max (L.) Merr) | ||
| پژوهش‌های تولید گیاهی | ||
| مقاله 4، دوره 22، شماره 3، آذر 1394، صفحه 55-78 اصل مقاله (1.45 M) | ||
| نوع مقاله: پژوهشی | ||
| نویسندگان | ||
| محمد خادم پیر* ؛ سراله گالشی؛ افشین سلطانی؛ فرشید قادری فر | ||
| دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان | ||
| چکیده | ||
| چکیده مبسوط سابقه و هدف دانه‌های روغنی پس از غلات، دومین ذخایر غذایی جهان را تشکیل می‌دهند. تنش‌های محیطی همواره یکی از مهمترین عوامل کاهش‌دهنده عملکرد و تولید گیاهان زراعی به شمار رفته و مقابله و یا کاهش اثر تنش‌ها به عنوان راهکاری مفید در جهت افزایش کیفی و کمی عملکرد محصولات مد‌نظر بوده است. غرقاب به شرایطی گفته می‌شود که قسمتی از ساقه گیاه در زیر سطح آب باشد. تنش غرقابی محدود‌کننده رشد و عملکرد گیاهان زراعی به‌خصوص در نواحی مرطوب می‌باشد و موجب تغییراتی در اجزای عملکرد، ظرفیت غلاف، عملکرد بیولوژیکی و کاهش عملکرد دانه در گیاهان روغنی می‌شود. با توجه به اینکه سویا یکی از مهمترین گیاهان روغنی کشور می‌باشد شناخت مجموعه عواملی که باعث بروز تنش غرقاب و در نتیجه موجب کاهش عملکرد سویا می‌شوند، امری ضروری است. بنابراین به منظور بررسی اثر دوره غرقابی و نوع تغذیه نیتروژنی بر کمیت و کیفیت عملکرد دانه سویا (Glycine max (L.) Merr) آزمایشی در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، در سال 1391 انجام شد. مواد و روش‌ها این آزمایش با آرایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی، در سه تکرار به صورت گلدانی انجام شد (برای هر تیمار 3 گلدان وجود داشت که که هر گلدان به‌عنوان یک تکرار در نظر گرفته شد). فاکتور‌های مورد بررسی شامل: سطوح تغدیه‌ای در سه سطح (1- تلقیح با باکتری japonicum BradyRhizobium 2- عدم تلقیح با باکتری و مصرف کود نیتروژنه (اوره) 3- عدم تلقیح با باکتری و عدم مصرف کود نیتروژنه) و فاکتور دوم دوره غرقاب در چهار سطح شامل: صفر، 5، 10 و 15 روز بود. دوره غرقاب در مرحله رشد زایشی (R2) اعمال گردید. در این آزمایش عملکرد دانه، اجزا عملکرد دانه، درصد روغن و پروتیین دانه اندازه‌گیری شد. یافته‌ها بر اساس نتایج این آزمایش نشان داد درصد روغن و عملکرد دانه در تمام سطوح تغذیه‌ای، طی تنش غرقاب دارای روندی کاهشی، اما درصد پروتئین دارای روند افزایشی بود. تفاوت معنی‌داری (05/0=α) بین سطوح تغذیه‌ای از نظر عملکرد، درصد روغن و پروتئین دانه وجود داشت. بالاترین عملکرد دانه (3/32 گرم در بوته) و درصد روغن دانه (3/26 درصد) در تیمار عدم تلقیح با باکتری و تغذیه با کود در شرایط عدم اعمال تنش غرقابی بدست آمد و کمترین عملکرد دانه (1/2 گرم در بوته) و درصد روغن دانه (11 درصد) در تیمار عدم تلقیح با باکتری و عدم مصرف کود در 15 روز غرقابی حاصل گردید. بیشترین درصد پروتئین دانه (37/39 درصد) در تیمار مصرف کود و بدون تلقیح با باکتری در 15 روز غرقابی و کمترین میزان آن (93/16 درصد) در تیمار عدم تلقیح و مصرف کود و عدم تنش غرقابی مشاهده گردید. نتیجه‌گیری نتایج این تحقیق نشان داد با کاهش مقدار نیتروژن قابل دسترس گیاه و افزایش دوره غرقاب، عملکرد دانه و درصد روغن بذر کاهش می‌یابد و نیز با افزایش مدت تنش غرقاب درصد پروتئین بذر افزایش پیدا می‌کند. نتایج این آزمایش همچنین نشان داد استفاده از کود اوره عملکرد دانه را نسبت به زمانی که گیاه سویا فقط با باکتری تلقیح می‌شود به طور معنی‌داری افزایش می‌دهد . | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| اوره؛ پروتئین دانه؛ تلقیح با باکتری؛ روغن دانه؛ عملکرد دانه | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,066 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,338 |
||
سامانه مدیریت نشریات علمی. طراحی و پیاده سازی از سیناوب