
تعداد نشریات | 13 |
تعداد شمارهها | 623 |
تعداد مقالات | 6,502 |
تعداد مشاهده مقاله | 8,655,377 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 8,259,368 |
ارزیابی عملکرد و شاخصهای رشد سیبزمینی درشرایط کوهستانی وجلگهای استان گلستان | ||
پژوهشهای تولید گیاهی | ||
مقاله 13، دوره 22، شماره 2، تیر 1394، صفحه 231-238 اصل مقاله (1.12 M) | ||
نوع مقاله: پژوهشی | ||
نویسندگان | ||
رمضان سرپرست* ؛ آندریانس ملیکیان | ||
چکیده | ||
کاشت سیبزمینی(Solanum tuberosum L.) در دو اقلیم متفاوت، موجب تفاوت در روند رشد آن میگردد. مهمترین شاخصهای رشد که در گیاهان کاربرد فراوان دارند، سرعت رشد غده(TGR)، سرعت رشد محصول(CGR) و شاخص سطح برگ(LAI) هستند. وزن خشک اندامهای هوایی سادهترین، سریعترین و کمهزینهترین جزء، برای اندازهگیری ویژگیهای رقابتی گیاهان است. نتایج برخی تحقیقات نشان میدهد که شاخص سطحبرگ معیار مناسبی برای برآورد میزان تغییرات عملکرد گیاهان زراعی میباشد. ازکیل و بارگاوا، اظهار داشتند که عملکرد بالاتر سیبزمینی در فصل تابستان نسبت به پاییز، بهعلت طولانیتر بودن فصل رشد و افزایش میزان جذب خالص میباشد. این مطالعه به منظور بررسی خصوصیات فیزیولوژیکی موثر بر عملکرد چهارده ژنوتیپ سیبزمینی بر اساس شاخصهای رشد در مراحل مختلف دوره رشد گیاه از سبز شدن تا رسیدگی و همچنین عملکرد غده در دو شرایط متفاوت آب و هوایی، منطقه کوهستانی(بهاره) و جلگهای(پاییزه) گلستان طی سالهای 1388 -1386 به اجرا در آمد. این آزمایش در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکرار و 9 جمعیت اصلاحی(ژنوتیپ) دریافتی از مرکز بینالمللی سیبزمینی به نامهای (29-396151، 7-397009، 9-397007، 11- 397007، 14-397097، 3-397009، 8-397009، 7-396151، 14-396140 به همراه ارقام سانته، آگریا، ساتینا، بورن و مارلا مجموعا" با 14 تیمار در 6 خط 4 متری با فواصل ردیف 75 سانتیمتر و فاصله بوتهها روی خطوط 25 سانتیمتر بصورت جوی و پشتهای اجرا گردید. نتایج مطالعات نشان داد، بیشترین سرعت رشد محصول مربوط به کشت پاییزه برای ژنوتیپ 14- 397097 معادل 13 گرم در متر مربع در روز و برای ژنوتیپ 7- 397009 در کشت بهاره به مقدار 1/20 گرم در مترمربع در روز بود. بیشترین شاخص سطحبرگ سیبزمینی در کشت بهاره به ژنوتیپ 3- 397009 با 60/3 و در کشت پاییزه به ژنوتیپ 14- 396140 با 36/3 اختصاص داشت و در انتهای دوره رشد زمانی که شاخص سطحبرگ روند نزولی در پیش گرفت، تفاوت بین تیمارها در کشت بهاره بیشتر مشهود بود. در نتیجه نهایی عملکرد غده، ژنوتیپ 7- 397009 در کشت پاییزه با 27056 کیلوگرم درهکتار و در کشت بهاره ژنوتیپ 3-397009 با 28446 کیلوگرم در هکتار بالاترین عملکرد را به دست آوردند. ضمنا" ژنوتیپ 7- 397009 در کاشتهای پاییزه با 9/11 ودر بهاره با 5/12 غده در بوته بهترین تیمار شناخته شد. در این آزمایش، میانگین عملکرد 3 ساله در کشت بهاره(شاهکوه) از کشت پاییزه(گرگان) بیشتر بوده است. همچنین نشان داده شد که ژنوتیپها نیاز حرارتی متفاوتی داشته و این موضوع میتواند ناشی از تغییرات درجه حرارت هوا در سالها و مکانهای مختلف بوده که در نهایت منجر به تغییرات سرعت رشد و نمو گیاه و عملکرد محصول گردد. نتایج مطالعه حاضر نیز تایید میکند که ژنوتیپ 3-397009 با دارا بودن شاخص سطح برگ مطلوب و سرعت رشد محصول بیشتر، توانست با ذخیرهسازی بیشتر و تولید ماده خشک بالاتر عملکرد اقتصادی بالای این ژنوتیپ را توجیه کند. واژههای کلیدی: ماده خشک، سرعت رشد محصول، ژنوتیپ، عملکرد غده | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,974 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,615 |