
تعداد نشریات | 13 |
تعداد شمارهها | 646 |
تعداد مقالات | 6,748 |
تعداد مشاهده مقاله | 9,370,887 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 8,740,506 |
تأثیر جایگزینی ذرت سیلو شده با یونجه بر عملکرد، فراسنجههای خونی، قابلیت هضم مواد مغذی و خصوصیات لاشه برههای نر مغانی | ||
نشریه پژوهش در نشخوار کنندگان | ||
مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 25 شهریور 1404 اصل مقاله (2.02 M) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22069/ejrr.2025.23230.1999 | ||
نویسندگان | ||
فرهاد صحرایی1؛ حسین عبدی بنمار* 2؛ جمال سیف دواتی3؛ رضا سیدشریفی3؛ حسین محب الدینی4؛ مجتبی علیپورعین الدین5 | ||
1دانش آموخته کارشناسی ارشد تغذیه دام، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران. | ||
2هیات علمی گروه علوم دامی دانشگاه محقق اردبیلی | ||
3استاد، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران. | ||
4دانشیار، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران. | ||
5دانشجوی دکتری تغذیه دام، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران | ||
چکیده | ||
سابقه و هدف: یونجه از جمله گیاهانی هست که در بین گیاهان زراعی، نیاز آبی فراوانی دارد. ایران دارای اقلیم خشکی است و با افزایش روزافزون نیاز به آب، مسئله کم آبی در سالهای آتی حادتر خواهد شد. بنابراین تنوع بخشی به خوراکهای دامی میتواند از اثرات منفی کم آبی بر صنعت دامپروری بکاهد. ذرت علوفهای یکی از مغذیترین علوفههای سبز غیر لگومی بوده و فاقد هر گونه عامل ضد تغذیهای است. سیلاژ ذرت، غذایی بسیار خوش خوراک و منبعی اقتصادی و غنی از انرژی برای نشخوارکنندگان است. بنابراین هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر نسبتهای مختلف یونجه به ذرت سیلو شده بر عملکرد پروار، فراسنجههای خونی، قابلیت هضم مواد مغذی و خصوصیات لاشه برههای نر مغانی بود. مواد و روشها: این پژوهش با استفاده از 20 راس بره نر مغانی با میانگین سنی حدود 6 ماه و با متوسط وزن بدن 2±25 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 گروه آزمایشی و 5 تکرار (بره) در هر جیره انجام شد. طول مدت زمان آزمایش 75 روز و 15 روز آن دوره عادت پذیری بود. جیرههای آزمایشی در این پژوهش شامل: 1) جیره دارای 100 درصد یونجه خشک ، 2) جیره با نسبت 75 درصد یونجه خشک به 25 درصد ذرت سیلو شده ، 3) جیره با نسبت 50 به 50 درصد یونجه خشک به ذرت سیلو شده و 4) جیره با نسبت 25 یونجه خشک به 75 درصد ذرت سیلو شده بودند. برهها بر اساس وزن بدن و به صورت تصادفی بین تیمارهای مختلف گروهبندی و هر گروه با یکی از چهار جیره غذایی تغذیه شدند. قبل از شروع دوره پرورشی، برهها علیه بیماری آنتروتوکسمی واکسینه شدند و جهت کنترل انگلهای داخلی و خارجی داروی ضد انگل دریافت کردند. خوراکدهی برهها در دو وعده غذایی و در ساعت 9 صبح و 5 عصر در باکس انفرادی انجام شد. برهها دسترسی آزاد به آب داشتند. جیره پایه بر اساس احتیاجات غذایی توصیهشده توسط شورای ملی تحقیقات (2007 NRC) بهوسیله نرمافزار (SRNS، نسخه 4468 .1.9) گوسفندی و بر اساس احتیاجات غذایی بره با وزن حدود 30 کیلوگرم و افزایش وزن روزانه 220 گرم تنظیم شد. خونگیری بهصورت ماهانه از تمامی برهها 3 ساعت پس از مصرف خوراک از رگ گردنی، به عمل آمد. اندازه گیری قابلیت هضم ظاهری در پایان دوره در طی هفته آخر به مدت 5 روز متوالی عمل جمع آوری مدفوع از ناحیه مقعد با استفاده از کیسه های تهیه شده برای این منظور انجام گردید. یافتهها: تغذیه جیرههای با 25 و 50 درصد سیلاژ ذرت در بخش علوفهای موجب بهبود مصرف خوراک و میانگین افزایش وزن روزانه کل دوره پروار شد (05/0 >P ). تغذیه جیرههای که بخش علوفهای آن کاملاً از یونجه یا 75 درصد یونجه و 25 درصد سیلاژ ذرت تشکیل شده بود موجب بهبود قابلیت هضم ظاهری ماده خشک و ماده آلی برههای پرواری شد (01/0 >P ). فراسنجههای خونی تحت تأثیر جیرههای آزمایش قرار نگرفت. تغذیه سطوح مختلف یونجه و سیلاز ذرت هیچ یک از خصویات لاشه برههای پرواری را تحت تأثیر قرار نداد. نتیجهگیری: با توجه به بهبود مصرف خوراک، افزایش وزن روزانه کل دوره و نیز به علت عدم تأثیر منفی بر سایر فراسنجههای پرورشی و قابلیت هضمی ماده خشک و آلی استفاده از ذرت علوفهای به میزان 25 درصد بخش علوفهای در جیره برههای پرواری توصیه میشود. | ||
کلیدواژهها | ||
ذرت سیلوشده؛ برههای پرواری؛ خصوصیات لاشه؛ فراسنجههای خونی | ||
مراجع | ||
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1 |