آمار
| تعداد نشریات | 13 |
| تعداد شماره‌ها | 626 |
| تعداد مقالات | 6,517 |
| تعداد مشاهده مقاله | 8,747,051 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 8,317,678 |
تغذیه گروهی در مقابل انفرادی برههای پرواری بر عملکرد رشد، قابلیت هضم مواد مغذی، رفتار مصرف خوراک و فراسنجه‌های خونی | ||
| نشریه پژوهش در نشخوار کنندگان | ||
| دوره 12، شماره 4، دی 1403، صفحه 79-92 اصل مقاله (932.1 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22069/ejrr.2024.22215.1943 | ||
| نویسندگان | ||
| تقی قورچی* 1؛ مهدی پیاده کوهسار2؛ مصطفی حسین آبادی3؛ عبدالحکیم توغدری1 | ||
| 1دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان | ||
| 2دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه تغذیه دام و طیور، دانشکده علوم دامی، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی گرگان-گرگان.ایران | ||
| 3استادیار گروه تغذیه دام و طیور، دانشکده علوم دامی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان | ||
| چکیده | ||
| سابقه و هدف: پرواربندی بره، یکی از زیرمجموعه‌های حرفه دامپروری محسوب می‌شود. از روش‌های مختلف نگهداری دام‌ها می‌توان به نگهداری انفرادی و نگهداری بهصورت گروهی اشاره کرد. تغذیه گروهی در مقابل تغذیه انفرادی حیوانات سال‌هاست موضوعی بحث برانگیز در میان متخصصان تغذیه بوده است. برخی محققین برآنند که تأثیر روانی بر حیوانات، نگهداری بهصورت انفرادی یا گروهی بر نتایج آزمایش تأثیر می‌گذارد. تغذیه انفرادی حیوانات در تحقیقات تغذیه‌ای و بیولوژیکی مهم است. علاوه بر این، داده‌های فردی دارای مزایای آماری در تعداد درجه آزادی با تعداد مساوی از حیوانات و در شناسایی تنوع فردی است مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر به ارزیابی اثرات روش‌های‌تغذیه انفرادی و گروهی بر عملکرد رشد، قابلیت هضم مواد مغذی، رفتار غذایی و فراسنجه‌های خونی برههای پروار می‌پردازد. تعداد 16 رأس بره دالاق با میانگین سنی 3 ماه و وزن 2±22 کیلوگرم بهصورت تصادفی در 2 تیمار و 8 تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی تقسیم شدند. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) تغذیه انفرادی و 2) تغذیه گروهی بود. دوره آزمایشی 90 روز شامل 14 روز سازگاری به‌طول انجامید. برههای تیمار اول در جایگاههای انفرادی و برههای تیمار دوم بهصورت گروهی نگهداری شدند. جیره‌های مورد استفاده در این آزمایش بر اساس جداول انجمن ملی تحقیقات گوسفند (2007) تهیه و تنظیم شده و در حد اشتها در دو نوبت صبح ساعت 8:00 و ساعت 16:00 در اختیار بره‌ها قرار گرفت. همه بره‌ها در شرایط مدیریتی و تغذیه‌ای یکسان قرار گرفته و تفاوتی در اجزای جیره دو تیمار وجود نداشت. میزان افزایش وزن روزانه و خوراک مصرفی بره‌ها اندازه‌گیری و ضریب تبدیل خوراک محاسبه شد. اندازه‌گیری قابلیت هضم ظاهری ماده خشک و ماده آلی، با استفاده از خاکستر نامحلول در اسید به عنوان مارکر داخلی انجام شد. نمونه-گیری جهت اندازه‌گیری فراسنجه‌های خونی در آخر دوره انجام شد. جهت بررسی رفتار مصرف خوراک، در روز آخر دوره به‌مدت 24 ساعت بره‌ها بهصورت چشمی تحت نظر قرار گرفته شدند و رفتار مصرف خوراک ثبت شد. بره‌ها در طول دوره دسترسی آزاد به آب داشتند. یافته‌ها: تیمارهای آزمایشی تأثیر معنی‌داری بر مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک نداشت. به‌طور مشابه، تغذیه گروهی و انفرادی اثر معنی‌داری بر قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی نشان نداد، اما این مقادیر در گروه تغذیه انفرادی نسبت به تیمار تغذیه گروهی بهصورت عددی افزایش یافت. زمان جویدن، استراحت و نشخوار کردن تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت، اما زمان خوردن تحت تأثیر تیمارها قرار گرفت که مقادیر قابل توجهی را در تغذیه گروهی نشان داد. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این تحقیق تغذیه گروهی در مقایسه با تغذیه انفرادی تأثیر معنی‌داری بر عملکرد رشد بره‌ها نداشت. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| بره دالاق؛ تغذیه انفرادی؛ تغذیه گروهی؛ عملکرد رشد | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 82 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 130 |
||
سامانه مدیریت نشریات علمی. طراحی و پیاده سازی از سیناوب